وِل کـُن جَـهان را... قَـهوِه‌ات یَــخ کــَرد!

:))))
بعد فک کن همه وبلاگ نویسا با دسته گل تشریف فرما بشن جهت مبارک گویی و اینا :دی

وقتی این معاون فرهنگی هنری باشه خدا به داد اعضای عادی برسه :))

نظر لطفتونه :دی

تازه کاره لایک دونی نداره :دی

عاااااااااااااااالی میشه. :)

خیلی دوست دارم اجرا بشه، حالا چه خودم هم باشم چه توسط کسی دیگه.
ولی خب خیلی شرایط هست که نمیشه.
بنظرم اینکار رو نمیشه یک نفره انجام داد. و نیازمنده اینه که من خیلی از وبلاگ نویس ها رو بشناسم و اونا هم همینطور... بنظر شما کسی از وبلاگ نویس ها حاضره از زندگی خصوصیش چیزی بگه؟ که ما هم بیایم در قالب ِ یک روزنامه ی نمادین جار بزنیم :)) :دی
حالا جدا از بحث زندگی خصوصی و شخصی بلاگرا بنظرم یک نفر باید باشه که بیرون از پست هایی که ارائه میشه از خود وبلاگ ها و وبلاگ نویس ها و زندگیشونو حتی روابط مشترکشون با هم خبر و سوژه تهیه کنه و این کار سختیه و به همین دلیل با یک نفر نمیشه.
یعنی باید توی هر دایره ی دوستی ِ وبلاگی که شکل میگیره ما یه خبرنگار ِ خبره (شما بخون فضول :دی) نفوذ بدیم که خبر بیاره :))
تازه اگه بعدش سرمون داد نکشن که چرا ما رو رسانه ای کردین. :دی
وبلاگستان بی در و پیکره... مثال میزنما... نه مسئولی داره، نه مسئول فرهنگی هنری ای داره :))
چند سال پیش یه خواب دیدم (حتی فک کنم توی وبلاگم نوشته بودم، البته وبلاگ بلاگفا) که یه کاروان زیارتی به مقصد مکه (شاید هم کربلا ولی فک کنم مکه بود) از وبلاگ نویس ها داره راه میفته و حتی یادمه نیکولا و آقای بنفش و مرتضی علیزاده و خیلی های دیگه هم بودن... وقتی بیدار شدم با یه ذوق وصف ناشدنی اومدم پستشو نوشتم خیلی دوست داشتم چنین چیزایی شکل بگیره، حتی وقتی یکی از دوستان وبلاگ نویس میخواست عروسی کنه به خیلیا پیشنهاد دادم یه مینی ماچ (شما بخون مینی بوس :دی) بگیریم و بریم شهر به شهر دنبال هم و بعد توی جشنش شرکت کنیم :))
کلا توی این موارد خیلی رویایی فکر میکردم و یکی از فانتزیام این بود که شرایط جوری بشه که مثلا همین تور زیارتی، یا حتی برای نمایشگاه کتاب یا هرچیز دیگه ای باشه (که نه فقط مختص وبلاگ نویس های همشهری باشه) ولی خب یک دست صدا نداره و خیلیا اعتماد نمیکنن که کار خوبی هم میکنن.

+ حتی برای تولد یکی از دوستانم پارسال یک ماه قبل از تولدش پیشنهاد دادم که با رای و انتخاب مخاطبین وبلاگش چهل تا از بهترین پست هاش رو انتخاب کنیم و در قالب یک کتابچه براش بفرستیم برای کادوی تولدش بدون اینکه از قبل چیزی بدونه.
ولی میگم یا من زیادی رویایی ام یا بقیه زیادی بی ذوقن :))
خلاصه که پایه ندارم عزیز من :دی
من اگر تنهایی بخوام چنین اقدامی انجام بدم نهایتا میشه در قالب یک وبلاگ ِ دیگه یا حتی به شکل روزنامه ی نمادین ارائه بدم اونم در حد گرفتن مصاحبه و صندلی داغ و در همین حد و حدود... یه چیزی که بعد از مدتی شاید روتین و تکراری بشه و شاید حتی از اول استقبالی نشه :(
ولی بازم میگم واقعا دلم میخواد چنین اقداماتی شکل بگیره و هر کس بخواد کاری شبیه به اینا رو انجام بده با جون و دل بهش کمک میکنم.

:))

سلام
متشکر :))

متشکر :دی

ایـــــــــــــــــــــول :دی

مرسی سوسن گلم :*

خب بنظر من که دیگه نمیشه گفت "دوستان"
آره میشه یه کاری کرد با اونایی که واقعا اهلش هستن :*

متشکر :دی

ذهن ما تا کجاها که نمیره :))
مررررسی مهربون حتما رو کمک تو حساب میکنم.
آره خودمم نظرم همین بود که اول ببینیم جریان اتاق فکر چی میشه. مرسی ندآی جان :*

یه فکرایی دارم براش نگین :*

یه نفره خیلی سخت میشه آخه... البته منتظر اتاق فکر هم هستیم ببینیم برنامه چیه.
میتونید جوابم به کامنت ندآ رو هم بخونید. :)

:دی

حتما بخون :)

:)

خودم دوره ی خبرنگاری و گویندگی رو گذروندم بنظرم هستن کسایی که بتونن کمک کنن اما خب ایده ی سختیه :)
مرسی از حمایت شما.

سلام
متشکرم.
ایده ی خوبیه منتها درست اجرا کردنش خیلی سخته.

تشکر.

متشکرم

خانم شباهنگ ِ و جنبه ی زیادش :)

تلخه...