وِل کـُن جَـهان را... قَـهوِه‌ات یَــخ کــَرد!

خیلی خوب نوشته بودی ثریا جان 

خیلی چسبید

چقدر حال آدم از این آدم های یک پای مرغی بد میشود و چقدر هم که زیادن!

گاهی وقتها آدم ها از یه چیزی ناراحتن و تا به خواسته شون نرسن آروم نمیشن و کوتاه نمیان! اینجا چه منطقی جواب میده؟! خودخواهانه نگاه کنیم منطقِ «بکش کنار تا به خودت آسیبی نرسونه» و ساکت موندن و فرار از صحنه!
اما منطق مادرانه ای هم هست که دنبال حل کردن مشکل طرف میره. این منطق خیلی سخته! کار هر کسی نیست... 

هیچکس از بطن زندگی کسی خبر نداره پس نباید همینجوری واسش نسخه بپیچه اونهم تو این اوضاعی که همه به نوعی گرفتاری مخصوص به خودشون رو دارن

 آنان که غنی ترند، محتاج ترند

گاهی ثریا جان برا یک چیزایی ملت ناله می کنن که واسه ما خاطره خوشه:)) ولی خب ما هم می شنویم و می گذریم

سلام.

به فرض هم که کارمندهای دولت خیلی خوش خوشانشون باشه و پولدار و بی دغدغه باشن و اون قدر بخورن که نتونن از در خارج بشن، ربطش به بدبختیا و غصه خوردنا و لاغر شدنای غیرکارمندها چیه؟! یعنی اگه شمام غصه داشتین از غصه های اونا چیزی کم می شد؟!!! =/

زندگی هرکسی خوشی‌ها و ناخوشی‌هایی داره. درست نیست بگیم حالا طرف چون فلان شغل رو داره، زندگیش خیلی رواله.

امیدوارم شین بالاخره به آرامش برسه و بفهمه که نباید با کسی که در گرفتاری‌های زندگی اون هیچ نقشی نداشته، این‌طور با کنایه صحبت کنه... تو این وضعیت که اکثر آدم‌ها یکم حالشون گرفته‌اس، خوب نیست اینجوری انرژی منفی بهشون تزریق کنیم...

بعضی وقت ها ،بعضی آدم ها حوصله فکر کردن ندارند...برای همین هرچی اطرافیانشون بگن عینا تکرار می کنند. واسشون هم که دلیل و منطق بیاری نمی تونن با دلیل و منطق حرفت را رد کنند، فقط جمله های اولیه شون را تکرار می کنند...

چه سعه صدری داشتی شما! اگه کارمندی خوب و گل و بلبله بره کارمند بشه خب. چرا یقه بقیه رو میگیره. بعضیا حس میکنن تا قیام قیامت باید از عالم و آدم طلبکار باشن سر هرچیزی. 

واقعا ممنون که این پست رو نوشتی.

منم از دست یکی دوتا از مثلا دوستهام ناراحت بودم. 

وقتی پستت رو خوندم فهمیدم این چیزا بین همه ی رابطه ها هست و فقط من نیستم. فقط من نیستم که احساس بدی از رفتار بیخود کسی بهم دست داده. این ادما و رفتار مضخرفشون  رو باید اصلا ندید گرفت.

خوب کردی جواب ندادی :)

+ یه سوال.

از بعد از این رابطه ات با شین مثل سابق هست؟

من خودم رابطه ام رو تغییر خواهم داد. 

سلام

من واقعا نظری ندارم چون مهردادم کارمنده 28 اسفند تا 9 شب سرکار بود فروردینم از 5 رفتن سر کار حتی شیفتی هم نشدن

خود منم کارمند بودم حتی برای عقدم بهم مرخصی ندادن تازه جریمم هم کردن چرا فرداش به جای 4 صبح 7 صبح کارمو شروع کردم  :|

اصلا شماره اون شین رو بده من کارش دارم میخوام با زندگی کارمندی بیشتر اشناش کنم :))

+ اصلا هم نگران خونه نباش ایشالا پیدا میشه

ما که 5 ماه پیش خونه رو گرفتیم هنوز سمت نشده بریم ساکن شیم

فکر کنم تا عروسی بگیرم موعد تخلیه بشه

این روزها وضعیت اقتصادی هم مردم ناخوش احواله.حتی همون رییس پاساژ ایکسی که اجاره بهای تمام مغازه هایش را می بخشد.نمی دانم چقدر راحت درباره هم قضاوت می کنیم.شغل پدر من هم آزاده،شغل دایی ام اداره ای است و مدتهاست کارمندهایش را شیفتی کرده و هردو شاکی از اوضاع اقتصادی این روزها.نمیشه گفت یکی خوبه و اون یکی بد.و درکنار مشکلات اقتصادی ،فشار روانی این شرایط برای همه کلافه کننده شده.خودشان آزاد می کنند و خودشان برای مردم ایه یاس می خوانند.دیگه اینکه یکی دیگه هم برایت بالای منبر برود ..

هی میخوام بگم چرا باهمچین آدمی دوستی چرا موندی تو این گروه؟

و هی به خودم میگم اولا به توچه دوما مگه‌خودت همچین دوستایی نداری؟

نکه دوستم باشه همکلاسی دانشگاهم بود. چند وقت پیش رفتیم با بچه‌ها بیرون.

تمام طول مدت ۲ ساعت در حال قضاوت کردن همه‌ی ما و به خصوص من بود. که ایطوری ام اون طوری ام. زندگی به کاممه. دقیقا چیزی شبیه همین مکالمه تو با دوستت. رسیدم خونه تمام انرژیمو گرفته بود. فرداش از تمام جاهای ممکن بلاکش کردم :)))))) 

شمارشم‌پاک کردم و به بچه‌ها گفتم اگه بیرون میرفتین، فائزه هم بود به من نگید. 

درسته کمی تند برخورد کردم ولی الان راضی‌ام. حداقل دایره دوستام یا کسایی که خودشون رو دوست من میدونن امن‌تر شده. 

میدونی شاید تجربه زندگی کارمندی رو نداره. مثلا من بابام کارمند بوده و میدونم چه زندگی ساده و گاهی سختی دارن. دوستم باباش کار آزاد داره و دائم میناله از نوسانات بازار. کلا هممون فکر میکنیم طرف مقابلمون تو شرایط درست تریه. نمیدونم واقعا‌.

خدا بهت صبر بده.

چقدر  بازخورد بیرونیت راحت بود:-)

ایشون هم از یه جا دیگه دل خیلی پُری داشت هاا

واقعا درک شرایط همه سخته. ولی نیازی نیست حتما فکر کنیم بقیه حالشون گل و بلبله. 

بابای من هر بار میایم غر بزنیم میگه خداروشکر کنید مگه چی کم دارید؟ فلان دارید. فلان طور زندکی می‌کنید و فلان:-)

صبوریت رو تحسین میکنم ثریا، من نمیتونم در مواجهه با چنین افرادی ساکت بمونم.

شرایطیه که اعصاب متاهلا از مجردها خوردتره و اعصاب بچه دارا از همه بیشتر. اگر شین بچه داره یکم بهش حق بدین که اومده اعصاب خوردی و نگرانی بچه هاش رو توی گروه سر یک نفری که شما باشید خالی کرده. این روزا هر مردی غصه زن و بچشو میخوره و هر پدر و مادری غصه آینده بچه هاشونو. 

ولی اگر شین بچه نداره که باید بگم واقعا آدم خودخواه و بیشعوریه و کارش هیچ توجیهی نداره. 

و اینکه با خوندن این پست چقدر خوشحال شدم که ازدواج نکردم. خودمم و شکم خودم با روزی یه وعده صبحانه و یه وعده غذایی که یک روز در میون نیمروئه بدون وعده ی شام دارم زندگیمو میگذرونم و نیازی نیست غصه ی نیمرو خوردن زنم و از اون بدتر بچه هامو بخورم. 

اگر هم یک درصد اشتیاق داشتم برا ازدواج با خوندن این پست و دغدغه های دوتا خانوم از وضعیت مالی زندگیشون کلا بی خیال همه چی بشم بهتره. تا وقتی که یک حقوق اقلا ده میلیونی جور نشه طرف ازدواج نمیرم. به زبون ساده تر اصلا  نمیرم :))

اخه به قول سهراب میگه من نمازم را وقتی میخوانم که اذانش را باد گفته باشد سر گلدسته ی سرو. با زبون بی زبونی گفته اصلا نماز نمیخونم :D

خدا به کسب و کار همه برکت بدهد ! ولی اون بازاری ها و مشاغل آزادی که در یک شب به اندازه ی حقوق یک ماه کارمند کاسبند اگه تونستند با ماهی دو سه میلیون تومن سر کنند اون وقت بیان آرزوی کارمندی بکنند . 

به این نتیجه رسیدم که با بعضی‌ها اصلا نباید وارد بحث شد.

برای من این روزها پر از نیش و کنایه گذشته، که خوش به حالت نشستی خونه و حقوق میگیری، کرونا می‌شه تعطیلی، برف بیاد تعطیلی، آلودگی باشه تعطیلی. ولی هیچ کس از زحمت معلمی که داره تدریس مجازی می‌کنه خبر نداره که به جای شش ساعت مصوب داریم صبح تا شب خدمات می‌دیم.

کاش این خانوم شین فقط به این فکر کنه که دو تا کارمندی که مجبورن برن سرکار، تکلیف بچه‌های کوچیک‌شون چی باید بشه این وسط؟ کی نگهداری کنه ازشون وقتی مهدها و مدارس بسته است؟

بعضی‌ها عجیب در برابر فهمیدن مقاومت می‌کنن.

خیلیا بهم میگن شرایط زندگیشون رو درک نمیکنم، قبلا حرص میخوردم اما الان با خودم فکر میکنم، وقتی منم مثل بقیه دائما غر نمیزنم، از مشکلات زندگیم هیچی نمیگم و ناله نمیکنم، حق دارن فکر کنن چقدر زندگی مرفه و بی دغدغه ای دارم. آدم ها ظاهر هر چیزی رو میبینن، از باطنش که خبر ندارن. انتظار انصاف داشتن هم شرط انصاف نیست برای انسانی که تا این حد ظاهر بین هستند!

من از وقتی یادم میاد همیشه گفتم از کارمندی خوشم نمیاد چون درسته یه مزایایی داره ولی حقوقش کمه و احتمال اینکه از یه کارمند ساده  بتونی به جاهای خیلی خوبی پیشرفت کنی کمتره[تو زمان کمتر] در حالی که معمولا تو شغل‌های آزاد دستت باز تره!

تا حالا به این دیدی که شین گفت به کارمندی نگاه نکرده بودم راستش، مرسی که ما رو از وضعیت لاکچریت آگاه کردی ثریا :))

احساس عجیبی دارم، یه لحظه حس کردم تا حالا کارمند از نزدیک ندیدم :))

وای نه، من قلبم با باطری‌کار میکنه، طاقت این چیزها رو ندارم :دی

خدا ازت راضی باشه ثریا، آرزوها و اهدافم رو عوض کردی، میخوام کارمند بشم دیگه ^_^ :دی

همش در حال کفران نعمتیم، همش :)))

از "شین" های اطرافم بیزاریم، از هرکسی که زندگی دیگری رو حساب و کتاب میزنه، متر و شخم میزنه متنفرم.

از همه اونایی که در مقابل فهمیدن مقاومت میکنند بیزارم. راه چاره هم فقط اینه که ازشون دور و دور و دورتر شیم...

من تا به یاد دارم حرف زن عموم برا مامانم این بود: شما اون چشمه باریکه رو داری...

و هیچ وقت نفهمیدم چرا قدر شوهرش رو که با ماشین سنگین از این کشور به اون کشور میرفت رو نمیدونست، شوهری که سفر شمال و جنوب زن و بچه اش عقب میافتاد غصه میخورد. شوهری که بعد از رفتنش حقوق بازنشستگیش برا همین خانمه، شوهری که عاشق زن و بچه اش بود.