وِل کـُن جَـهان را... قَـهوِه‌ات یَــخ کــَرد!

من روزانه نویسی ها، دغدغه‌های شخصی و این اواخر تابوشکنی هات رو دوست دارم. به شدت طرفدار عاشقانه هایی هستم که مینویسی.

منم از این سوتیا زیاد می‌دم:)

خواهرم خیلی مقرراتیه، معتقده حتی وقتی خاله آدم میاد خونش باید لباس رسمی بپوشیم. نود درصد دعواهامون سر همین چیزاست :(

که من بیش از حد راحتم و اون بیش از حد مقرراتی. 

تابلوه که رمز می‌خوام یا ادامه بدم؟؟ 

از سوتی‌های خانه‌داری بگو خوبه. یه کم بخندیم و شاد بشیم : |

.

بیچاره یه چیزی هست هی ناله می‌کنه و میگه من همون رفیق‌های ته دنیام رو می‌خوام:دی لااقل براش ماهی بپز چندبار. از دلش در بیاد.

مورد سوم اینکه تو فقط بنویس، سالی یه بار پست میذاری اونم میذاریم هر چی دوست داری بنویسی که زده نشی ازمون :دی

اعتراف میکنم گاهی‌ وقت‌ها واقعا دلم میخواست سر نویز رو بکنم و بذارم یه گوشه:||

جای من رو اون گوشه‌ی سمت چپ خالی کن لطفا :))

نه من متوجه نشدم نویز رو در مورد چی میخوای بنویسی.

برای بهتر شدن بلاگ هم به نظرم هر چه میخواهد دل تنگت بگو. موضوعاتی که به نظرت میرسه رو یادادشت کن و خودت رو ملزم کن وقت خالی پیدا کردی بنویسی.

ماشالا چقدر میزبان خوبی هستی :دی

من وقتایی که راحت و خودمونی مینویسی رو دوست میدارم

والا ما همه‌ پستا رو دوست داریم [ آیکون تملق] ولی پست‌های تابوشکنی رو بیشتر دوست داریم:]

چرا پیشرفت داشتی ولی خب هنوز به سطح مطلوب نرسیدی :دی

فکر کنم از کانالت :| 

ببین یه چیزهایی در موردش خوندم؛ همون‌هایی که خوندم هم باعث شد خشم برم غلبه کنه :)) دیگه کی‌ش رو یادم نیست :)

سلام  من از خوندن همه‌ی نوشته هات مخصوصا روزانه نویسی‌ها کیف می‌کنم. تازه عضو کانالت شدم و نمی‌دونم قضیه چیه.اما مشتاقم بخونم!

من مطالب روزمره‌نویسی رو برای وبلاگ ترجیح میدم. این روزمره‌نویسی‌ها میتونه دغدغه‌مند و هدفمند باشه مثل سری نوشته‌های «تابو». یا «نویز» که نمی‌دونم چیه. ولی می‌دونم وبلاگ جای مطالب سخت‌فهم و سنگین و پیچیده نیست...

..

بنده خدا «گندم»ینا خیلی توی دردسرِ بی‌انصافانه‌ای افتادن. خیلی براشون ناراحت شدم.

من این پست رو قبلا خوندم ولی قرار بود فکر کنم کمی و بعد جواب بدم. مثل اینکه موج مجازی بردتم یه جای دیگه :))  

۲.یه اصطلاحی هست که میزبانا میگن خونه ی خودتونه، تعارف نکنید و اینا. شما همین رو قشنگ تصویر سازی کردین که مهمون عزیز اصلا شک نکنه که میزبانه و راحت باشه.

دفعه ی بعدی حتی می تونید درخواست بدین ظرف شکلاتم اونا براتون بیارن. :))

۳.یه پست به لهجه خودتون نوشته بودین  خیلی وقت پیش. خاطره بود. از اونا لطفا ؛)

بقیه پست هاتونم  دوست دارم. از موضوعات مختلف، سوتی ها، موضوعات اجتماعی و اگه بشه درباره ی کارتون..

حین خوندن پستت صداتم میشنیدم! :)))

ای بابا این چه حرفیه بانوچه جان. اینکه من بوشهرو دوست ندارم خب دلیلش از واضحاته! :))) دهنم سرویس شده از وقتی پا تو بوشهر گذاشتم! اتفاقات آزاردهنده پشت سر هم... لب حوض کوثر هم چنین بلاهایی سر کسی بیاد، اون طرف نمیتونه حوض کوثرو دوست داشته باشه :)

منم معمولا فقط صبحا میتونم ببینمت ‌که تو معمولا وقت نداشتی. یه کلاس نجاری هم تو شیراز پیدا کردیم که احتمالا تا یه مدتی رفت و آمدمم به شیراز بیشتر میشه و کمتر بوشهرم... خونه داییم‌اینا هم نمیرسم برم به خدا. اونام بوشهرن و زنداییم هم اکثرا تنهاست. ولی بیشتر درگیر جور ‌کردن کارگاه و این چیزاییم...

سلام 

2

اتفاقا میگن چی ؟

میزبان از خودش باید پذیرایی کنه که مهمان غریبی نکنه :))) و تعارف نداشته باشه و راحت و بدون استرس از خودش پذیرایی کنه :)))

ولی واقعا کلی خندیدم :)

ولی هنوز سوتی مونده بدی :)) این اولشه :)) 

۳ : 

با همین قلم ساده و بی آلایشی( آلایش میگن دیگه ؟؛) ) که داری بنویس :)) 

سادگی نوشتن سادگی خوندن هم به همراه داره.

۴ :

یعنی الان مشخص میشه که من جز اون افرادیم که رمز میگیره یا نه؟!:)  ببین بانوچه جان اگر قراره رمز نگیرم بهم نگو !

مثل این بچه ها هست قراره نمره شون ببینین بعد میترسن نمره بده کلاس رو بگیرن استرس بهشون غلبه میکنه و ترجیح میدن اصلا نمره رو نبینن دقیقا مثل همونه :)))) پس اگر قراره رمز رو ما نگیریم در جواب کامنت هم بهم نگو :))) 

حداقل آرامش رو دارم :))))))

۵ :

گندم دختر ساکت و آرومیه :) شما هم آروم هستین فقط شاید بخاطر حرفه ( خبرنگاری)  که دارین به این خاطر بوده که احساس میکنین پر حرفی کردی نه ؟!:)) 

ایشالا برای بار بعد همو ببینین و دوستیتون مستحکم تر بشه :)

این سوتی دومت بوده نوشیدنی سرد و گرم :))

+

من ۵ آبان این پست رو خونده بودم ولی واقعا شرایط کامنت گذاشتن رو اون زمان نداشتم .

منظورم اینکه اگر گاهی وقتا خاموشم ازم  نگیر و اگر الان هم روشن شدم فکر نکنی بخاطر رمز اینا بوده !

نه انصافا نبوده !

اونموقع که خوندم گفتم میام کامنتمو مینویسم ولی خب مسابقاتی که داشتم نذاشت و بعدم شد  مشغولیات ذهنیم :)

در کل ایشالا قلمت مانا و دلت شاد باشه عزیز ❤

خیلی ام خوب

3. یه چیزی که تو وبلاگ تو حرصم میده دیر جواب دادن به کامنت هاست البته درک میکنم با مشغله کاری و الانم زندگی مشترک طبیعیه زمان کم میاری نسبت به قبل ولی خب یه طوری نشه که یهو دیدم یه پاسخ کامنت دارم بگم: عه وب بانوچه؟! کدوم پست؟! هان اون؟! :))

و اینکه بدون مبالغه باید بگم: یکی از وبلاگ هایی که خوندنش برام جالبه هم به لحاظ محتوا و هم به لحاظ نگارش سلیس و روان وبلاگ توعه.

و اینکه تعریف کردن یه واقعه ای رو خوب بلدی پس سوتی ها و روزمره هات میچسبه. :)

فکر کنم همه موضوعاتی که ازشون نوشتی در کنار هم خوب و خواندنی هستند:-)

سلام علیکم

من چند بار به این مطلب سر زدم و خواستم پاسخ سؤال سوم را بدهم اما نتوانستم. چون دسته‌بندی دقیقی از مطالب شما نداشتم. در اصل سبک نوشتاری نزدیک و روان مطالب وبلاگ شماست که برای من جالب است.

چیه داستان این پستهای رمز دار

ما نامحرم هستیم:)

خب یه باره بگین رمز نمیدم خلاص:)))

ولی از شوخی گذشته احساس میکنم مطالبی که تو کانال میذارین پر محتواتر و بروز تر از وبلاگه شاید اونجا نسبت به اینجا براتون ارجحیت داره

البته نظر شخصیه منه شاید هم اینطور نباشه ، به عنوان کسی که هر دوتاش رو میخونم اینو گفتم

یه چیزی هم برا خنده بگم : چاقو میزاری بیخ گلوی خواننده تا حتما نظرش رو بگه تا رمز بدی:)))))

سلام

چقدر نویز می‌فرستین داخل بیان :)

اگه میشه به منم رمز بدین.

سلام آیا به ما رمز تعلق میگیرد؟

سلام آیا به ما رمز تعلق میگیرد؟

سلام به نظر من ساده نویسی . 

هر طور صلاح می‌دونید. :)

من مردمان جنوب رو خیلی دوست دارم، اینکه مثلاً از حال و هواشون، رسم و رسوماشون و... بنویسید.

یا اینکه در مورد مسائل اجتماعی مبتلابه بنویسید.

من رمز میخوام:)) خیلی فضولیم گل کرده!

من به شخصه از وبلاگ هایی که شب به شب اتفاقات روزشون رو مینویسن خوشم میاد.

یعنی وبلاگ رو نزدیک ترین دوستشون میدونن

به سلامتی ثریا جان پس رفتین خونه تون :) امیدوارم با دل خوش همیشه مهمون داری کنید:))))

والا من دیگه نمی دونم چه نوع نوشته هایی برای اهالی باقی مونده وبلاگ جذابه ولی به نظرم گزارش نویسی و روایت نویسی از وقایع روزانه خوبه :)

رمزم دیگه خودت هر جور صلاح میدونی :))

من به شخصه از خوندن وبلاگ هایی لذت میبرم که راجع به حس شون در یک موقعیت نوشتن....دیدن یک قاب،عبور از یک خیابان،صحبت با یک دوست،خوندن یک کتاب،استشمام یک بو...منظورم تجربه  آدم ها از بودنشون در موقعیت هایی که هرروزه تجربه شون میکنیم اما یک نفر بتونه از همین روتین ها یک حس قشنگ بیرون بکشه:)

اینا رو نوشتم که بگم منم رمز:)))

خیلی وقت نیست با وبلاگتون آشنا شدم ولی به عادتی که دارم، وقتی با یه وبلاگ جدید آشنا می‌شم، می‌شینم اول همهٔ بایگانیش رو می‌خونم تا یه تصویر کلی از نویسنده بیاد تو ذهنم.

برای این وبلاگ هم همین طور بود و به نظرم بیش‌تر از همه با پستایی ارتباط برقرار کردم که دربارهٔ زندگی بودن. توضیحات مفصل دربارهٔ اتفاقاتی که افتاده و احساسات و برخوردهای آدم‌ها توی اون اتفاقات.

مخصوصا از این جهت خوندن این مدل پست‌ها جذابه که آدم می‌دونه واقعا اتفاق افتادن و صرفا مثل یه داستان یا رمان، تخیل نویسنده نیستن...

به هرحال آخرین پست محبوبی که از این سری خوندم همون پست تابوشکنی بود که تو پیوندهای روزانهٔ خودم هم بهش لینک دادم:)