وِل کـُن جَـهان را... قَـهوِه‌ات یَــخ کــَرد!

مبارک! ((: . 

اوایل خیلی شلوغ و پلوغ بود و برو بیایی داشتیم

سلام علیکم

تبریک عرض می‌کنم. فکر می‌کنم دیروز یا پریروز بود که حتی یک ستاره هم در میان وبلاگ‌هایی که دنبال می‌کنم روشن نشد. امیدوارم دوباره نشاط و انرژی به فضای وبلاگ‌ها برگردد.

مبارکمون:))

فضایی که دوستای خوبی به من هدیه کرد و تجربه‌های زیادی رو در اون کسب کردم.
 

دقیقا ...  بنظرم وبلاگ هم نعمتی هست از سمت خدا برای ماهاا:))

در این روز از خداوند برای تک‌تک وبلاگ‌ها عمر طولانی مسئلت می‌نمایم. وجود نازنینشون از حذف شدن و تعطیلی به دور باشه :)

:)

واقعا دنیای خاصیه.

تبریک :) 

به امید روزهای بهتر :)

روزمون مبارک خلاصه:)

تولدش مبارک... واقعا خلوت شده اینجا و سوت و کور...هرچند که من بعد از این ماجرای کمرنگ شدن فعالیت وبلاگ نویس ها، وارد این محیط شدم، ولی خب تفاوتش رو با چند سال پیش راحت حس میکنم!

روزهای پیش روی تان زیبا و زیباتر باد !

تولدِ عیدمون مبارک :)

ایشالا بمونیم، همین‌جا بمونیم[ :دی] ، و بنویسم و دور هم ذوق کنیم ^_^

من سال 96 طی یه حادثه وارد وبلاگ و وبلاگ نویسی شدم.
راستش منم فکر نمیکردم طی این سه سال با دوستانی به این خوبی آشنا بشم.

دل نبند خواهر من :)

دنیای مدرن همینه! اجازه نمی‌دهد زیادی یک چیزی بین مردم جا خوش کند...

موقع کامنت نوشتن، اسمم رو بنفش نشون میدهD:

مبارک باشه و سر وبلاگ‌ها و وبلاگ‌نویس‌ها سلامت:-)

مرسی که نکته رو گرفتی :دی

بلاک هم گزینه‌ی خوبیه به نظرم -_-

کاری نکن یه ست کامل بلاک بهت تقدیم کنم عزیزم :دی

سلام.

برای منم وبلاگنویسی خیلی کار خاصیه هنوز 😍

من تا همین امروز فکر می‌کردم این‌جا رو فالو دارم و هی فکر می‌کردم شما فعال نیستید که پستاتون برام نمیاد تا این‌که الان دیدم لینکتون رو دارم، خودتون رو نه :|

روز وبلاگ‌نویسی فارسی رو جا داره به حواس‌پرتای پرتی مثل من هم تبریک بگید :|

شرم بر من :|

ننگ حتی :|

اصلاً اُف بر من

کلاً بر من :|

:|

به امید خدا همیشه شمع این تولد روشن بمونه :)

اگر قرار بود وبلاگم یک موجود زنده باشه احتمالا غول بزرگ پشمالو و نرم و مهربونی بود که هروقت,هرجا دلم ,ذهنم, روحم تلنگری میخورد حالا از غم یا شادی,میدویدم سمتش و توی بغلش گم میشدم...وبلاگ برای من عزیزترین دوسته...دوستی که هرگز هرگز ازش ناامید نشدم و امیدوارم هیچوقت از نوشتن سیر نشم:)

من هر از گاهی اتصالی میکنم میرمممم... مثلا اینستا... بعد میبینم تو وبلاگم بیشتر خودمم.. بعد دوباره این رفت و برگشت تکرار میشه.. اما وبلاگ ما رو هر بار میپذیره و میتونیم خود واقعیمون باشیم.. این خیلی ارزشمنده *_*