وِل کـُن جَـهان را... قَـهوِه‌ات یَــخ کــَرد!

چه می شد اگر یکی از همین روزها، وسط ِ یک روز ِ شلوغ ِ کاری، همان لحظه که با سردرگمی و خستگی پیاده روی شلوغی را قدم می زنیم یک نفر صدایمان کند "بانو..." و بعد یک خبر ِ خوب بهمان بدهد... از آن خبر خوب هایی که کل ِ روز و کل هفته ات را تغییر می دهند...

چه می شد اگر یکی از همان لحظه هایی که از غربت و تنهایی دلمان گرفته و از خانه زده ایم بیرون یکهو وسط یک خیابان یا فروشگاه ِ بزرگ یک آشنا را ببینیم، یک آشنای قدیمی که خیلی وقت است از او خبری نداریم و بعد وسط احوالپرسی ها و "چه خبر" گفتن هامان یک خبر خوب بهمان بدهد... از همان خبر خوب هایی که حال دلمان را از این رو به اون رو کند... 

چه می شد اگر یکی از همین شب ها، همان لحظه که با یک فنجان چای داغ پشت پنجره ایستاده ایم تنها یک اس ام اس بشود دلیل حال خوشی ِ آن لحظه مان...

چه می شد اگر خیلی وقت ها تلفنمان که زنگ می خورد کسی آنطرف خط یک خبر خوب برایمان داشت...

اصلا چه می شد که یک روز، وسط همین روزهای تلخی که خسته ـمان کرده اند پیامبری بیاید که رسالتش تنها، انتقال ِ خبر خوب به ما باشد...