تو دوبار به دنیا می‌آیی. یک بار وقتی که آن را در شناسنامه‌ات ثبت می‌کنند. و یک‌بار وقتی که اتفاق خوبی برایت می‌افتد. آنقدر خوب که حس می‌کنی دوباره متولد شده‌ای. یک خوشحالی ِ از ته ِ دل. یک خوشحالی ِ عمیق. آنگونه که معنای زندگی را دوباره درک می‌کنی. آدم‌های کمی شانس این را دارند که بیشتر از دو بار متولد شوند، اما گمان می‌کنم همه آدم‌ها دو بار متولد می‌شوند. هر کدام در سن و سالی متفاوت.
تو موقعیتی که من دارم باید بگم و خیلی بیشتر میمیرن...
ببخشید که مثل sadness توی inside out شد کامنتم
سلام علیکم
اینکه یک اتفاق، زندگی ما را به دو بخش قبل و بعدش تقسیم کند، بستگی به زاویه دید خودمان دارد.
خیلی زیاد...
نه صرفا به یک اتفاق خوب. بعضا اتفاق بد، شاید ما رو بیشتر رشد بده.
در این سال‌ها، آنقدر اتفاقات خوب و بد افتاده که همه‌شان قابلیت دارند زندگیم را دونیم کنند.
کلا
اتفاقی می‌تونه زندگیمون رو دو نیم کنه که سبب یه رشد فوق‌العاده شده باشه و خیلی از اتفاقات می‌تونه، به شرطی که ما بفهمیمشون و ناامید نشیم از قدرت لاینتهی الهی که همه چیز به ید قدرت اوست.
ملتمس دعا
دقیقا همین طوره...با پستت بغضی شدم
البته از یادآوری خاطرات خوب
وِل کـُن جَـهان را... قَـهوِه‌ات یَــخ کــَرد!
پیشاپیش برا تولدم شما رو هم دعوت می‌کنم :D