وبلاگ‌نویس هستی؟ پس بیا جایزه‌ت رو بردار و برو :: وِل کـُن جَـهان را... قَـهوِه‌ات یَــخ کــَرد!

وبلاگ‌نویس هستی؟ پس بیا جایزه‌ت رو بردار و برو

شنبه, ۶ شهریور ۱۴۰۰، ۱۲:۰۵ ب.ظ

دو هفته‌ست که در حال انجام کارهام پنل مدیریت وبلاگ هم بازه. دوست دارم زودتر ستاره‌های روشن رو خاموش کنم و بدونم کی چی نوشته و در چه حاله. خیلی‌وقته مثل قدیم از حال و روز دوستایی که فقط اینجا باهاشون در ارتباطم خبر ندارم و این بیشتر خودم رو اذیت می‌کنه چون به شدت به وبلاگ و فضای وبلاگی وابسته بودم و این دوری ِ ناخواسته اذیتم می‌کنه.

از خدا که پنهون نیست از شما چه پنهون چند دفعه هم سعی کردم پست جدید بذارم اما به خودم قول داده بودم تا ستاره روشنی برای خوندن هست، دیگه چیزی ننویسم. این قانون ِ بیخودی رو خودمم دوست نداشتم.

فی‌الحال، پنل مدیریت وبلاگ بازه، صفحه مطلب جدید بازه و هر چند دقیقه یک‌بار لابلای کارهام پنج تا وبلاگ رو از اول لیست (اونایی که اخیرا بروز شدن) باز می‌کنم و می‌خونم و می‌رم سراغ قبلی‌ترها. ببینم امروز چند تا ستاره خاموش می‌شه و فردا که برگردم چند تا ستاره دیگه اضافه شده باشه.

اما...

شمایی که وبلاگ‌نویس هستین، اگر جایزه دوست دارین، کتاب هم دوست دارین... این پست رو بخونید حتما.

نویسنده : بانوچـه ⠀

قاسم صفایی نژاد ، ۰۶ شهریور ۰۰ ساعت ۱۲

سپاس

خواهش می‌کنم.

عین الف ، ۰۶ شهریور ۰۰ ساعت ۱۵

سلام علیکم

ان شاء الله فرصت بیشتری برای نوشتن شما فراهم شود که ما هم بخوانیم و استفاده کنیم از مطالبتان.

سلام

متشکرم. ان‌شاءالله.

حامد سپهر ، ۰۶ شهریور ۰۰ ساعت ۱۹

این قانون رو وردارین از پست نوشتن:)

آره دارم به همین جنبه از قضیه فکر می‌کنم.

نورا ، ۰۶ شهریور ۰۰ ساعت ۲۰

سلام :)

تو چه وبلاگ‌های دیگه رو بخونی، چه نخونی، خوندن نوشته‌هات برای ما جذاب و دلگرم‌کننده ست. :)

سلام

ممنونم لطف داری به من نورا جان :)

بهارنارنج :) ، ۰۷ شهریور ۰۰ ساعت ۲۰

منم هی میام بنویسم هی بیخیال میشم

چه بد :(

مجید ‌‌ ، ۱۱ شهریور ۰۰ ساعت ۰۲

وبلاگ‌نویسی برای من هنوز زنده‌ست و الان خیلی وقت‌هت می‌فهمم کجای روزمرگیم باید بیام سراغش.

زنده‌بودنش هم از این جهته که هر دفعه میام ۱۰ تا وبلاگ چراغشون روشن شده و بعضی از همون‌ها رو می‌خونم و میرم تا دفعه بعد. می‌دونی؟ انگار هنوز جریان داره و اگه از این دیگه پرخروش‌تر نشه، کمتر هم نمیشه.

خوشحالم که چنین حسی داری. بهرحال وبلاگ‌نویسی شده مثل اون روستای سرسبز و آبادی که یه روز خیلی شلوغ و پر رونق بود. اما حالا خیلیا به شهر مهاجرت کردن و جز خرابه‌ای از خونه‌هاشون چیزی نمونده. اما هنوزم هستن تک و توک خونه‌هایی که سرپا هستن، مردمی که صبح توی کوچه به هم صبح‌بخیر می‌گن و چراغایی که اول غروب از هر خونه روشن می‌شه و نور می‌پاشه به روستا.