وِل کـُن جَـهان را... قَـهوِه‌ات یَــخ کــَرد!بیانیه‌ای در باب آنچه بیان کردید
این یک هفته غیبت آن‌طور که انتظار داشتم پیش نرفت، باز هم حجم زیادی از کارهای عقب‌مانده‌ی مربوط به وبلاگ باقی ماند و مهم‌ترین دلیل آن قطعی پی‌در‌پی اینترنت بود، اما از آنجا که وبلاگ‌نویسی نمونه‌ای از نوشتن و نوشتن همانطور که قبلا گفته‌ام برای من مثل اکسیژن است، بیشتر از این طاقت نیاوردم و تصمیم گرفتم برگردم و برگشتم...
اما در این مدت از فضای وبلاگ‌نویسی غافل نبودم:
شبی خواب دیدم با سه‌تن از وبلاگ‌نویس‌ها دور هم نشسته‌ایم و در حال تخمه شکستن و پفک خوردن همزمان!!! راجع به سایر وبلاگ‌نویس‌ها صحبت می‌کردیم، اینکه در این صحبت‌ها چه حرف‌هایی گفته شد در این پست نمی‌گنجد و اگر می‌گنجید هم مصلحت به نگفتن است چرا که ما جانمان را دوست داریم و فعلا خیال مردن نداریم...
از دوستانی که در پست قبل به من و وبلاگم اظهار لطف کردند بی‌نهایت سپاسگزارم... از آنجا که تعداد کامنت‌ها بالا بود و نمی‌شود جزء به جزء به آن‌ها پرداخت، به طور خلاصه به چند نمونه‌ی آن اشاره میکنم؛ تعدادی مطالب وبلاگم را خوب و حتی فوق‌العاده به شمار آوردند و دوستی نیز هِدِر ِ وبلاگم را بی‌نقص خواند که باید از طراح این هدر یعنی دوست خوبم دکتر سین تشکر کنم، دوست نازنینی نیز گفته بود که پست‌های وبلاگ من، او را به فکر وادار می‌کند و چالش‌های موجود در مطالبم را دوست دارد، عزیز دیگری صفا و صداقت و صمیمیت را در پست‌های من دیده بود و به نظرش وبلاگ من دلنشین بود... بعضی‌ها هم طبق خواسته‌ی خودم انتقاد کرده بودند، یکی از انتقادها همانطور که از قبل به آن واقف بودم اعتراض به طولانی بودن ِ بعضی از مطالبم بود... و دوست دیگری اظهار داشت که مطالب وبلاگ سابقم در بلاگفا شامل جزییات بیشتری از من و طرز تفکر و جریان زندگی اطرافم بود ولی در اینجا رسمی‌تر هستم... جدا از این تعاریف و نقدها، دوستی خواسته بود به واسطه‌ی سابقه‌ی وبلاگ‌نویسی چند ساله‌ام پستی شامل تجربیات و نکات وبلاگ‌نویسی برای دوستانی که تازه وبلاگ‌نویس شده‌اند بنویسم و دوست دیگری پرسیده بود چرا اینقدر خوب می‌نویسی؟
در جواب باید بگویم که نخست، از این‌همه مهربانی‌تان به وجد آمده‌ام، تعداد کامنت‌های پست قبل، نشان داد که اکثر خواننده‌های بانوچه واقعا اینجا را با دقت می‌خوانند، خیلی از خوانندگان خاموش روشن شدند و کامنت‌های ناشناسی که در کمال ادب و احترام انتقاد و یا تمجید کرده بودند حسابی سر ذوقم آورد، از دوستان ِ همیشگی ِ بانوچه کمال تشکر را دارم و امیدوارم لایق آن‌همه محبت و توجه آن‌ها باشم، دوستان نزدیک من می‌دانند که همیشه نقد سازنده مرا خوشحال می‌کند، می‌خواهم مطمئن باشید انتقادهایتان را به جان می‌خرم چرا که می‌دانم نتیجه‌ی اهمیت دادن و توجه شما به این وبلاگ است...
بق بقو ،
۲۳ مهر ۹۶ ساعت ۲۱
