وِل کـُن جَـهان را... قَـهوِه‌ات یَــخ کــَرد!

ما چرا درس می‌خوانیم؟ چرا کتاب می‌خوانیم؟ چرا مسافرت می‌رویم؟ چرا اخبار ِ روز ِ دنیا را دنبال می‌کنیم؟ و مهم‌تر از آن چرا اصرار داریم خودمان را یک انسان ِ عاقل و روشنفکر و اهل ِ تحلیل نشان دهیم؟ چرا این‌کارها را انجام می‌دهیم وقتی دیدگاهمان هیچ پیشرفتی ندارد؟ چرا بر سر مسائل ِ خرافاتی آنقدر کورکورانه می‌مانیم؟ مسائلی که هیچ دلیل ِ علمی و شرعی پشتشان نیست؟! فلان کار را بد می‌دانیم و یک عمر نه تنها خودمان را از انجام دادنش منع می‌کنیم بلکه به اطرافیانمان هم تحمیل می‌کنیم که فلان کار را انجام ندهند، حتی اگر کسی از ما علت را سوال بپرسد جوابی نداریم بدهیم جز: "نمی‌دونم، ولی قدیمی‌ها اینو گفتن" یک فرد را، یک شغل را، یک طایفه را طرد می‌کنیم فقط برای اینکه از قدیم این روند وجود داشته است و ما آدم‌های روشن‌فکر ِ تحلیل‌گر ِ تحصیل‌کرده‌ی سفر رفته‌ی کتاب‌خوان ِ پیگیر ِ اخبار، بدون ِ هیچ دلیلی به این خرافات دامن می‌زنیم، جالب است که برای اینکه ثابت کنیم آدم ِ عاقل و روشن‌فکری هستیم در هر جمعی که نشستیم شروع می‌کنیم به اثبات ِ نبودن ِ خدا و از هر که با ما مخالفت می‌کند فوراً می‌خواهیم وجود ِ خدا را برای ما ثابت کند، اما وقتی یک‌نفر از ما می‌خواهد که در مقابل ِ این عُرف، این رسم، این فکر ِ خرافه دلیل و مدرکی ارائه دهیم می‌گوییم: "از قدیم همینطور بوده"...
اگر قرار است هیچ دانشگاهی، هیچ کتابی و هیچ مسافرتی برای رشد ِ فکری ِ انسان‌ها کمک نکند، پس این‌همه تلاش می‌کنیم که باسواد شویم که چه شود؟ کجای دنیا را قرار است بگیریم وقتی یک‌سری مسائل ِ بی‌پایه و اساس را جوری می‌پذیریم که تمام زندگیمان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد؟

+ اگر دوست داشتید، از اعتقادات ِ خرافاتی ِ محل ِ زندگیتان که تبدیل به عُرف شده است، بگویید و عکس‌العملتان در مقابل ِ این خرافه‌ها را هم بیان کنید.