من ِ او
توی وسایل دوستم جا موند و با خودش بُرد خونشون، البته منم حواسم نبود، فکر کنم وبلاگم تنها جایی باشه که هنوز ننوشتم: "من که هوش و حواس ندارم"، آدمی نیست که ندیده باشم و کاغذی نیست که ننوشته باشم و گفتگویی نیست که این جمله رو اونجا استفاده نکرده باشم، اینقدر گفتم و گفتم تا حالا که واقعا دیگه هوش و حواسی برام نمونده، داشتم میگفتم، توی وسایل دوستم جا موند و با خودش بُرد خونشون، البته منم حواسم نبود، وقتی پیام داد: "مهندس، کتابت پیشم جا موند" تازه فهمیدم ای دل غافل، پاک فراموش کرده بودما، دو روز بعدش میخواست بره بوشهر، منم دقیقا دو روز بعدش بوشهر کار داشتم، چهارشنبه رو میگم، همین هفته ی پیش، خلاصه دو تا دوست ِ همشهری!!! پا شدیم رفتیم یه شهر ِ دیگه با هم قرار گذاشتیم که کتاب رو ازش بگیرم، البته بیشتر دنبال بهانه بودیم که اونجا همدیگه رو ببینیم...
- باغ زهرام.
+ کجای باغ زهرا؟
- همون اولش، اونجا که یه مِیدونه، همون سمتی که میره برا بُرج، کنار یه مغازه وایسادم تابلو زده خشکبار غلامی.
+ نزدیکم، میام الان.
وقتی همدیگه رو دیدیم چنان با هم حال و احوال کردیم که آقای میم شوکه شده بود...
* مگه شما دو شب پیش با هم بیرون نبودید؟
+ چرا با هم بودیم.
* خب چرا اینطوری روبوسی کردید با هم؟
(خواستم بگم که ما روبوسی نمیکنیم که، صرفا لُپامونو میچسبونیم به هم :دی)
+ خب ما هر وقت همدیگه رو میبینیم همین کار رو میکنیم :/
* O-o
( دوستم -، من +، آقای میم *)
من ِ او - رضا امیرخانی
(9 اردیبهشت 1395 - 11 اردیبهشت 1395)
اینا هم که Bold شدن، جوگیریات ِ حاصل از خوندنه این کتابه، خلاصهی کلام، بخونید، اگه نخوندید بخونید، البته من این کتاب رو خیلی وقت پیش توی لیست نوشته بودم، منتها چون هوش و حواس ندارم (گفتم دوباره بگم قشنگ مطمئن شید) لیست رو گم کرده بودم و حالا اتفاقی اسمش توی ذهنم اومد و گرفتم و خوندمش.
یا علی مدد!
( بکگراند ِ عکس هم چادر نمازمه :دی)