وِل کـُن جَـهان را... قَـهوِه‌ات یَــخ کــَرد!

برای تبدیل شدن به آدم خوبه ی زندگیت، باید کلی فکر کنی تا بتونی عملیش کنی.

اینکه یه شبه تصمیم بگیری از فردا آدم خوبه بشی بیشتر هندی بازیه و البته به نظر من غیر ممکن.

هیچ کاری وقتی یهویی انجام بشه و بدون تفکر... ادامه دار و نتیجه بخش نخواهد بود.

آدم ممکنه بر اثر جو زدگی این تصمیم رو بگیره، یا حتی بر اثر یک تلنگر... حتی با فرض اینکه اشتباهات و نقاط ضعف خودش رو هم بدونه بازم نیاز به تفکر و بررسی جوانب هست برای این تغییر، یعنی میخوام بگم که با وجودی که اینجا راه مشخصه، مسیر درست مشخصه و کاملاً درست و غلط از هم تفکیک شده و خیلی کارا و رفتارا رو میشه فهمید که درست یا اشتباه هستن، اما باز هم برای تغییر نیاز به فکر و بررسی هست. چون اگر غیر از این باشه مدت زیادی طول نمیکشه که آدم برمیگرده به همون راه قبلی... دست خودشم نیست، وقتی مسیر تغییر رو همینطوری و با بپر بپر و بدون توجه به مسائل جانبی بری و به نتیجه برسی عین فنر برمیگردی به جای قبلت.

هر آدمی وقتی میفهمه اشتباهاتش کجاست و یه شب با خودش تصمیم میگیره که اصلاح بشه باید بدونه که دلیل این رفتار اشتباه چی هست، وقتایی که این رفتار رو انجام میده، چه عواملی تاثیر گذار هستن، در چه موقعیت هایی هست، و چه افکاری توی ذهنش میاد که منجر به این رفتار میشه... با شناخت این عوامل تاثیرگذار انگار که به شناخت اطلاعات محرمانه ی ارتش دشمن دست یافته باشه عیب کار خودش رو میفهمه و هم قدرت کنترلش بیشتر میشه و هم میفهمه باید چیکار کنه تا اصلاح بشه.

یعنی شما وقتی بفهمی وقتی توی فلان موقعیت یا تحت تاثیر فلان موقعیت این رفتار اشتباه ازت سر میزنه، دفه بعد وقتی شرایطی پیش اومد میدونی که این رفتاری که قراره ازت سر بزنه اشتباهه، یعنی مغز و ذهن آدم شروع به بررسی میکنه و بهترین تصمیم رو میگیره و اون اشتباه تکرار نمیشه.

میدونم خوب بودن آرزوی همه ی ما هست، اما براش وقت بذاریم... با شناخت خودمون میتونیم به این آرزو دست پیدا کنیم.